De Kinderbarak - Valentine Goby

Oorspronkelijke titel: 
Kinderzimmer

Waar gaat het boek over? 
In 1944 wordt de twintigjarige zwangere Mila gedeporteerd naar kamp Ravensbrück waar ze de erbarmelijke leefomstandigheden en de brute tewerkstelling moet doorstaan. Mila probeert haar zwangerschap zo lang mogelijk te verhullen omdat ze weet dat pasgeborenen terechtkomen in de beruchte kinderbarak. De overlevingskans van baby's is hier niet groot, maar Mila is vastbesloten haar kind een kans te geven. Dan gebeurt er een klein wonder te midden van alle verschrikkingen: de vrouwen met wie ze haar barak deelt, ontfermen zich over Mila en haar ongeboren kind, zodat het al vóór de geboorte wordt omringd door 'peettantes'. De kinderbarak is een ontroerende en meeslepende roman over hoop, overleven en menselijkheid in een onverbiddelijk harde wereld.

Bron: bol.com.

Wat vind je van het boek? 
Het is een heel indrukwekkend verhaal dat je niet snel los laat. Het pakt je bij de strot. Toch vond ik het bij tijd en wijle repeterend, sommige teksten werden zo nu en dan herhaald, maar dat kan ook zijn omdat de schrijfster misschien wel wilde dat het tot je door dringt, dat het niet vergeten wordt of dat zij het wilde onthouden, hoe gruwelijk ook. Dat vond ik persoonlijk storend.
Je voelt de overlevingsdrang van bepaalde personen, maar soms ook het willen opgeven waarna ze weer opgepept worden door een andere gevangene. Je krijgt bewondering voor ze, maar ook voor diegenen die het opgaven, ook daar krijg je bewondering voor. Je snapt waarom ze het opgaven uit het uitzichtloze bestaan waar maar geen einde aan leek te komen. Je wordt boos op zovelen. Je bent opgelucht bij een bepaalde gebeurtenissen, wordt weer verdietig om andere gebeurtenissen. Je voelt met de mensen mee, je ziet alles voor je, niet alleen de meest afschuwelijke taferelen, maar ook de kleine stukjes geluk zoals het zien van een mooi meer of een mooie lucht.
Bepaalde dingen herken je uit de verhalen in andere boeken zoals het van mond tot mond vertellen van als er iets is gebeurt, de waarschuwingen.
Het boek is echt een aanrader die wat mij betreft ook op de boekenlijsten voor de jong volwassenen op scholen thuis hoort, als het daar al niet op staat, opdat men niet vergeet hoe afschuwelijk het was en dat niemand dat hopelijk ooit hoeft mee te maken. Dat vrijheid niet een vanzelfsprekend iets is.

Wat vind je van de cover? 
Die is heel passend.

Wat vind je van de titel van het boek? 
In het begin vond ik de titel niet bij het boek passen, maar vanaf ongeveer halverwege begreep ik waarom er voor deze titel is gekozen en vind ik het wel bij het boek passen.

Wat vind je van de schrijfstijl? 
Soms repeterend, wat mij stoorde, soms ook droog, maar wel beeldend geschreven. Het laat je niet één, twee, drie los.

Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Het verhaal begint met een proloog door Suzanne die op een school vertelt over wat zij heeft meegemaakt in het kamp en hoe ze wist te overleven tot ze een vraag krijgt waar ze eigenlijk geen antwoord op heeft. Daarna lees je het verhaal vanaf het moment dat Mila gedeporteerd wordt en hoe ze de oorlog wist te overleven. Aan het eind een epiloog dat weer en mooi aansluit aan de proloog, maar ook een aanvulling is voor het verhaal waardoor je weet hoe het met een bepaald persoon is gegaan.

Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er direct in en wilde steeds verder lezen.

Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Absoluut.

Heeft het plot je verrast?
Ja en nee. Ja, omdat je stiekem hoopte dat iets waar was en nee, omdat je niet verwachte dat er over over bepaalde dingen gezwegen zou worden tegen bepaalde personen.

Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
Ja, dat zijn ze zeker.

Welke persoon vond je het leukst en waarom? 
Adele, omdat ze steeds aan haar geloof in haar 'vorige' leven, het leven van voor het kamp, bleef vasthouden dat ze die na het kamp weer zou leven. Of er bepaalde dingen waar waren wat ze zei, dat deed niet terzake, maar het gaf ook een stukje, hoe triest ook, humor mee door de manier waarop ze vertelde wie haar op stond te wachten en hoe als ze weer uit het kamp kwam en wat ze in haar leven voor het kamp had meegemaakt.

En aan wie had je een hekel en waarom? 
Dat zijn er teveel om op te noemen.

Wat vond je van de locaties in het boek? 
De kampen waren verschrikkelijk, maar de natuur daarbuiten heel mooi.

Heeft de auteur je kunnen raken?
Absoluut. Het verhaal zet je weer even met beide benen op de grond en laat maar weer zien dat vrijheid zoals wij die kennen niet vanzelfsprekend is.

Mooie quote in het boek: 
Teresa zou zeggen: Je verliest alleen wanneer je het opgeeft.

Zou je het boek aanraden? 
Ja, zeker als je geïnteresseerd bent in verhalen over de oorlog. Ik kan scholen met jong volwassenen ook aanraden om dit boek op de boekenlijst te zetten als die er nog niet op staat, want dit boek geeft heel duidelijk weer hoe het in de kampen aan toe ging.

Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor mensen die in oorlogsverhalen geïnteresseerd zijn en voor jong volwassenen.

Hoeveel sterren geef je het boek? 
4 sterren

Ga je het boek nog een keer lezen? 
Nee, één keer vond ik genoeg.

Ga je het boek houden of geef je het weg? 
Ik ga het boek weggeven.

Ga je de verfilming bekijken? 
Voor zover ik weet is er (nog) geen verfilming, maar ik verwacht wel dat het boek ooit verfilmd gaat worden en dan uitgezonden gaat worden zo rond mei. Ik ga er dan niet naar kijken, want ik wil het liever voor me houden zoals ik het boek gelezen heb.

Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Dit boek gaat me nog wel even bezig houden.

Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? 
Hangt van het boek af, maar misschien wel.

Website van de auteur:
Valentine Goby Facebook

Website van de uitgever:
Meulenhoff Boekerij